Odpowiedź
Podmiot zobowiązany na gruncie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach do ponoszenia opłaty za gospodarowanie odpadami ponosi pełną i wyłączną odpowiedzialność za faktyczne segregowanie odpadów w przypadku dokonania takiego wyboru na poziomie deklaracji, wszak przepisy proceduralne nie nakładają na organy obowiązku udowodnienia, jaki podmiot dokonuje naruszenia zasad selektywnej zbiórki odpadów.
Uzasadnienie
Z punktu widzenia regulacji opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi istotne jest udowodnienie rzeczywistego sposobu segregowania odpadów lub jego braku. Kwestia zawinienia w tym względzie pozostaje poza obszarem zainteresowań regulacji. Przeciwne zapatrywanie - ocenił NSA - musiałoby się wiązać z oczekiwaniem od organów podatkowych każdorazowego indywidualizowania podmiotów dokonujących nieselektywnej zbiórki odpadów, co z przyczyn oczywistych jawi się jako niemożliwe, a co czyniłoby zbędnymi wiele przepisów ustawy. To na podmiocie, do którego przypisane są poszczególne pojemniki na odpady - np. na zarządcy nieruchomości - spoczywa obowiązek dbałości o prawidłowe segregowanie odpadów i niedopuszczanie do możliwości dostępu osób trzecich do tych pojemników. Zadeklarowanie przez zarządcę nieruchomości selektywnej segregacji odpadów nakłada nań obowiązek rzeczywistego spełnienia obowiązków stąd wynikających. Sposób realizacji tychże obowiązków pozostaje w gestii zarządcy nieruchomości ze wszystkimi konsekwencjami stąd wynikającymi. Wykazanie choćby jednego przypadku nieprzestrzegania przyjętej zasady segregacji odpadów pociąga za sobą obowiązek nałożenia na podmiot zainteresowany opłaty w stawce właściwej dla nieselektywnego zbierania odpadów.
Podstawa prawna
-
art. 6 ustawy z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 1454; ost. zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 730)
Michał Cyrankiewicz
- prawnik, dziennikarz, autor licznych publikacji z zakresu ustroju gmin, finansów publicznych, gospodarki komunalnej i samorządowego prawa pracy