Drogi publiczne są rzeczami szczególnego rodzaju przeznaczonymi do prowadzenia ruchu. To powoduje, że podlegają one szczególnej ochronie. Ustawa z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (dalej: u.d.p.) wprowadziła generalny zakaz wykorzystywania pasa drogowego na cele, które nie służą obsłudze ruchu drogowego lub ochronie drogi.
Regułą jest zakaz dokonywania w pasie drogowym jakichkolwiek czynności niesłużących drodze i urządzeniom związanym z drogą, a mogącym m.in. zagrozić bezpieczeństwu ruchu drogowego. Zasada ta wyrażona została w art. 39 u.d.p. Odstępstwo od tego zakazu jest możliwe tylko wówczas, gdy w ocenie zarządcy drogi zajęcie pasa drogowego nie zagrozi stanowi technicznemu drogi i bezpieczeństwu ruchu drogowego. Jak wynika bowiem z art. 40 ust. 1 u.d.p., zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi wydanego w drodze decyzji administracyjnej. Zezwolenie na zajęcie pasa drogowego dotyczy:
- prowadzenia robót w pasie drogowym,
- umieszczania w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego,
- umieszczania w pasie drogowym obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam,
- zajęcia pasa drogowego na prawach wyłączności w celach innych niż wymienione w pkt 1-3.
Przeczytaj w INFORLEX.PL Sektor publiczny cały artykuł: